Πώς ένας λαμπρός επιχειρηματίας έκανε εκατομμύρια πωλώντας ανθρώπους ρύπους

Πώς ένας λαμπρός επιχειρηματίας έκανε εκατομμύρια πωλώντας ανθρώπους ρύπους
Πώς ένας λαμπρός επιχειρηματίας έκανε εκατομμύρια πωλώντας ανθρώπους ρύπους
Anonim

Μπορεί να μην το γνωρίζετε, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μια υγιής αγορά μεγάλων εισιτηρίων για απλή παλιά βρωμιά στις Ηνωμένες Πολιτείες, εφόσον προέρχεται από την Ιρλανδία.Atlas Obscuraμιλάει για εκκεντρικά πλούσιους ανθρώπους που πληρώνουν έξι αριθμούς για μεγάλες αποστολές ρύπων από την Ιρλανδία, μία για να εξαπλωθεί κάτω από το σπίτι του και ένα άλλο ώστε να μπορεί να θαφτεί στη γη της πατρίδας του όπως κάποια ιρλανδική έκδοση του Dracula. Αλλά ένας επιχειρηματίας που ονομάζεται Alan Jenkins είδε μέσα από αυτά τα ασυνήθιστα περιστατικά όπου τα πραγματικά χρήματα θα μπορούσαν να γίνουν: πουλώντας μικρές σακούλες Official Irish Dirt για $ 11.40 ένα ποπ.

Paul McErlane / Getty Images
Paul McErlane / Getty Images

Όπως συμβαίνει στην ιστορία, ο Jenkins ήταν στη συγκέντρωση μερικών από τους συναδέλφους του Ιρλανδούς και Ιρλανδούς-Αμερικανούς στο Μαϊάμι στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Έμαθε ότι πολλοί από τους συμπατριώτες του είχαν ένα γιεν για να έχουν μια πρέζα ιρλανδικού εδάφους πασπαλισμένη πάνω από τα φέρετρα τους αφού πέθαναν. Όπως ένας αληθινός Αμερικανός, όμως, είδε μια λεωφόρο στα κέρδη και την τύχη σε αυτή την απλή συναισθηματική επιθυμία και άρχισε σε μια αποστολή να βρει έναν τρόπο να πουλήσει ιρλανδικό έδαφος στην Αμερική. Κανονικά, οι κανονισμοί στις Η.Π.Α. απαγορεύουν τις εισαγωγές εδάφους για οποιονδήποτε λόγο ως τρόπο για την αποτροπή ξένης μόλυνσης των αμερικανικών καλλιεργειών, αλλά το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ έχει κάνει δύο εξαιρέσεις - για βρωμιά από την Ιρλανδία και βρωμιά από το Ισραήλ. Ωστόσο, οι εξαιρέσεις αυτές απαιτούν ειδικές άδειες εφαρμογής και ο Τζένκινς πέρασε πολλά χρόνια για να βρει έναν τρόπο απολύμανσης της ιρλανδικής βρωμιάς με τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιεί και τους κανονισμούς των ΗΠΑ. Τέλος, μετά από περίπου μια δεκαετία έρευνας και ανάπτυξης, τελικά χτύπησε με οικονομικά αποδοτική μέθοδο και την Auld Sod Export Company.

Από εκεί, οι επιχειρήσεις εξαντλούνταν και ο Jenkins και ο συνεργάτης του στο βούτυρο Pat Burke θα μπορούσαν να κρατήσουν το αίτημα για το έργο τους, το οποίο εξαπλώθηκε ακόμη και στην Κίνα, όπου το Official Irish Dirt εκτιμάται για την υποτιθέμενη καλή τύχη παρά για συναισθηματική υπερηφάνεια. Οι ανθοπωλείς ήθελαν το ρύπο να φυτέψει λουλούδια (και φυσικά, τριφύλλια) και, τελικά, η επιχείρηση έκανε αρκετά καλά για να δώσει το 80 τοις εκατό των κερδών της σε διάφορες ιρλανδικές και αμερικανικές φιλανθρωπικές οργανώσεις.

Κάποια στιγμή όμως φάνηκε να σταματάει και τώρα η ιρλανδική αγορά βρωμιάς είναι περισσότερο ειδική, με αναφορές που δείχνουν ότι η Auld Sod Export Company τελικά έκλεισε τελείως. Δεν είναι γνωστό ακριβώς τι συνέβη, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ο λαός της Ιρλανδίας βρίσκεται σε μια περιουσία.

Συνιστάται: